Keistermolen

Dit eigenaardige toestel is een “keistermolen” en werd gebruikt om “keisters” te maken.

Een keister is een deel van een handlijn, een vislijn waarmee van uit de hand wordt gevist, zonder hengel dus.  Voor het vissen op kabeljauw werd doorgaans een “kollijn” gebruikt.  Kol is fijn gehekelde hennep waaruit vislijnen vervaardigd werden. Deze vistechniek werd dan ook “kollen” of “kolvissen” genoemd.

De hoek (A) aan het einde van de vislijn, werd vastgemaakt aan een keister (C) met behulp van een woeling (B).

Zo een keister – ook “sneu” geheten - bestaat uit zeer sterk en dun garen en is doorgaans 2 tot 3 meter lang.  Keisters werden gemaakt met een speciaal daarvoor ontworpen keistermolen (zie eerste afbeelding).

Iedere hoek (A) was voorzien van een glinsterend, tinnen visje en was 18 cm lang en 8 cm wijd.

Het kollood (D) woog ongeveer 3,5 kg.

De lengte van de kollijn (E) varieerde van 80 tot 200 meter, al naargelang de diepte op dewelke men viste. 

De kolvisserij was tot en met 1900 een belangrijke vistechniek.