Vis Mijnen

Neen, vis mijnen is niet het meervoud van vismijn, maar wel de activiteit van het verkopen van vis, in een vismijn wel te verstaan. Een woordje uitleg.

Een andere benaming is ‘visafslag’, want bij het verkopen van de vis begint de roeper (of afslager) met een bepaald bedrag per eenheid om vervolgens in snel tempo telkens weer opnieuw een lagere prijs af te roepen. De roeper stopt van zodra hij het woord ‘min’ hoort, een afkorting van ’t es ’t minne (het is het mijne, het is voor mij). De koper die het eerst roept krijgt de lading toegewezen. Vanwaar de term ‘mijnen’.

Op moderne veilingen is de roeper intussen vervangen door een grote klok waarvan de ronddraaiende wijzer een steeds verder dalende prijs aangeeft. Elke potentiële koper beschikt over een knop waarmee de aankoop kan gebeuren, voor zover hij de eerste is die afdrukt natuurlijk.

En dan is er ook nog de Franse vertaling “minque”. Wie dat heeft uitgevonden is een raadsel maar het woord komt wel reeds voor in woordenboeken van omstreeks de jaren 1570. De officiële vertaling is “criée”. Daar hebben we de roeper weer.

De foto van de visverkoop op het strand van De Panne dateert van omstreeks 1920. Links naast de vismanden en met donkere schort: Maria TORNEY (Tia); rechts achter Maria: Antoine Zonnekeyn (Toone); met witte schort: Bertha POPIEUL; links achter Bertha: Frans DECRETON (Siessen Kloeffe); rechts achter Bertha: Pieter MAES; met papier in de hand: afslager August BOELS (Gust van Brakke); rechts achter Gust: Alex CALCOEN (Alex van Mietjes, of Boellie); achter de vismand rechts met het nummer 18: de moeder van Karel-Louis DEBRA (Tussenmoeie); helemaal rechts: Benjamin GHYS.