Pastoor Marrannes

In 1745 wordt de pastoor van Adinkerke, Gillis Pauwels, ziek. Hij wordt overgebracht naar Mechelen en tijdens zijn afwezigheid vervangen door een opeenvolging van vijf verschillende plaatsvervangers (deservitoren):

• 1745 - Johannes Ghyselen

• 1755 - Jacob Claeys

• 1770 – Pieter Spyns

• 1777 – Jacob Marrannes

• 1786 – August Vandenbussche

Jacobus (Jacob) Franciscus Benedictus Marrannes was afkomstig uit Veurne en op 24-jarige leeftijd priester gewijd in 1767. Hij komt in 1768 naar Adinkerke waar hij een tiental jaar meedraait met zijn voorgangers, de tweede en derde deservitoren, Claeys en Spyns.

Reeds vanaf januari 1768 duikt de naam van Marrannes op in de parochieregisters. Hij tekent dan als ‘vicarius’ terwijl Claeys en later Spyns als ‘deservitor’ tekenen.

Vanaf 1769 worden er meer details genoteerd in de parochieregisters van Adinkerke, ook door de andere priesters. Naast de gebruikelijke registratie van de namen van het kind, de ouders en de doopheffers of de namen van het echtpaar bij huwelijken, noteert men nu ook informatie met betrekking tot de afkomst van ouders, echtparen en getuigen. Een schat aan informatie voor genealogen en demografen waar we zeker nog op gaan terugkomen.

Als hij uiteindelijk in 1777 zijn functie in Adinkerke opneemt is hij 34 jaar oud. Hij was gekend als een deugdzaam man en een wijze bestuurder die niet aarzelde om kerkelijke sier te verkopen en met dat geld meer nuttige dingen aan te schaffen.

Ook merkwaardig is het feit dat pastoor Marrannes in 1784 aparte registers opent voor de gelovigen van Kerkepanne die op dat ogenblik tot geen enkele parochie behoren. Maar misschien heeft dat te maken met zijn broer, Norbertus Marrannes, griffier van de Kamer en stichtend lid van de Societeyt van Kerckepanne.

In 1786 wordt Jacobus pastoor en kanunnik van Sint-Walburga in Veurne, waar hij op 21 november 1807, op 64-jarige leeftijd overlijdt. In Adinkerke wordt Marrannes in 1786 opgevolgd door pastoor August Vandenbussche, de vijfde deservitor van Pauwels. Tijdens het mandaat van Vandenbussche beslist de bisschop van Ieper met het decreet van 28 februari 1789 dat de inwoners van Kerkepanne - voor wat het de geestelijke aangelegenheden betreft - bij Adinkerke behoren. Administratief behoren ze nergens bij, maar daar trekt niemand zich voorlopig iets van aan.