De pannekotter P.1

De pannekotter P.1 op het plein voor de Sint-Pieterskerk in De Panne

Met de bouw van de pannepot is de vereniging voor maritiem erfgoed Panneboot P.1 niet aan haar proefstuk toe. In de jaren 1990 had bezieler en stichter van de vereniging, Maurice Velghe, reeds het idee gehad om opnieuw een pannekotter in de vaart te brengen.

Begin de jaren 1900 waren pannekotters, naast pannepotten, een graag gezien beeld op het strand van het huidige De Panne. Op de foto hierboven zien we links vooraan een pannekotter met daarachter een aantal pannepotten die hun zeilen laten drogen, neus in de wind.

Na de eerste wereldoorlog schakelden een aantal vissers over op de pannekotter, een iets kleinere strandsloep opgetuigd met een kotterzeil. Het waren open sloepen met een gedekte voorplecht, een mast en een kluiverboom. De zeilen bestonden uit een groot gaffelzeil, een fokzeil, een kluiver en een topzeil. Er werd voornamelijk op haring en garnaal mee gevist.

Net voor de tweede wereldoorlog waren er nog een 30-tal pannekotters in De Panne. De meeste werden vernield bij de inscheping van de Engelse troepen in mei 1940. Na de bevrijding bleven er nog een vijftal kleine sloepen over, maar omstreeks 1950 verdwenen ook deze boten uit het strandbeeld. Sindsdien werd er nooit nog een pannekotter gebouwd.

In 1993 vond en kocht Maurice Velghe een oude sloep, die ergens in een vergeten hoek lag. Het juiste bouwjaar is niet gekend maar waarschijnlijk is het een reddingsboot uit de jaren 1940. Het model leende zich wel om te worden omgebouwd tot een pannekotter.

De sloep werd voor een eerste maal gerestaureerd en als pannekotter terug onder zeil gebracht. De boot kreeg later de naam "Scharbiellie" met als registratienummer P.1

In 1994 was de sloep weer vaarklaar. Ze werd zoals destijds met de strandbootwagen vanaf het strand van De Panne te water gelaten.

De kotter lag gedurende zeven jaar op het strand van De Panne en er werd regelmatig mee gevaren. Hij moest noodgedwongen verhuizen naar het dorp wegens gebrek aan een goede schuilplaats en staat nu tentoongesteld op het pleintje voor de Sint-Pieterskerk.

Eind 2008 werd de kotter voortdurend beschadigd door vandalisme. Kluiver, giek, gaffel en uiteindelijk de mast werden vernield. Nu is de sloep opnieuw hersteld en opgeknapt.

De P.1 is het laatste houten strandvissersbootje van de Vlaamse kust.