Alle wegen leiden naar Veurne

De zandweg

Eind 1783 werkt de Societeyt van de Kerckepanne een nieuw plan uit. Naast de acht reeds bestaande woningen, wordt er in dit voorstel onder andere verwezen naar 12 huizen en 2 boerderijen die in de loop van 1784 dienen te worden gebouwd. Maar de aanvoer van bouwmateriaal vanuit Veurne blijkt een probleem te zijn. Dat moet eerst via het kanaal Duinkerke-Veurne tot iets ten noordwesten van Adinkerke worden gebracht en vervolgens via een zandweg naar Kerckepanne. Gevangen vis moet via dezelfde weg terug naar Veurne.

De keuze voor het kanaal Duinkerke–Veurne lag voor de hand. Dat kanaal werd reeds meer dan honderd jaar gebruikt om materiaal te vervoeren. De zandweg naar Kerckepanne daarentegen was problematisch voor zwaar transport.

De zandweg van 1783, komende van Kerckepanne, is nog duidelijk zichtbaar op deze eerste topografische kaart van België van 1873. Het is de stippellijn rechts van de blauwe lijn in deze afbeelding.

Deze zandweg vertrekt aan de huidige Kerkstraat en volgt dan het noord-zuid pad in het huidige Calmeynbos dat later, in 1903 werd aangelegd.

Onderaan sluit hij aan op de huidige Duinhoekstraat, toen nog "de straete langhst de duynen" geheten.

Vervolgens waren er twee mogelijkheden. Ofwel de goederen zo snel mogelijk overladen op een vaartuig en het Langgeleed gebruiken, of anders via de Smeekaert (ook Duynstraetje geheten, nu de Langgeleedstraat) verder naar het kanaal Duinkerke-Veurne.

De kasseiweg

In het voorstel van1784 werd reeds rekening gehouden met de aanleg van een kasseiweg van Kerckepanne naar Veurne teneinde het transport vlot te laten verlopen. In het najaar van 1785 schort het Centrale Bestuur echter alle bestaande of nog te plannen werken op, wegens financiële moeilijkheden. Ondanks alle negatieve adviezen van de Raad van Veurne slaagt de Societeyt er toch in om het Centrale Bestuur te overhalen de aanvraag toch te willen overwegen. Een van hun belangrijkste argumenten is het feit dat keizer Jozef II er zelf op heeft aangedrongen de nieuwe vissersnederzetting te steunen.

In een brief van april 1786 herhaalt het Centrale Bestuur de opschorting van bestaande en geplande werkzaamheden en vraagt het om een lijst op te stellen van kandidaat-commissarissen die hierop toezicht zullen moeten houden.

Dat de Societeyt menig blokkerend argument weet te omzeilen zorgt ervoor dat verschillende bronnen het hebben over corruptie en wanpraktijken. Als men echter weet dat in de lijst der voorgestelde commissarissen twee namen opduiken die ook lid zijn van de Societeyt, heeft men meteen begrepen waar de klepel hangt. In augustus 1786 valt dan ook de beslissing om de werken aan te vatten. De steenweg werd zodoende tussen 1786 en 1787 aangelegd. Een kaarsrechte weg volgens het tracé van de huidige N35 Veurne-De Panne.